klasztor
Historia klasztoru
Burzliwe i dramatyczne były dzieje franciszkanów w Głogówku, podobnie jak samego miasta. W 1264 r. sprowadził ich tutaj książę opolski Władysław. Franciszkanie przybyli z Czech i aż do połowy XVII w. klasztor w Głogówku należał do czesko-polskiej prowincji, potem został włączony do prowincji austriackiej.
Prawie nic nie wiemy o działalności franciszkanów w Głogówku w XIII i XIV wieku. Musiał tu być duży klasztor i odgrywać ważną rolę w zakonnej prowincji, jak i w samym mieście, skoro dwa razy odbyła się tu w nim kapituła tejże prowincji: w 1285 i 1335 r.
Najazd husytów w 1428 r. wypędził franciszkanów z miasta. Kościół i budynki klasztorne zostały spalone. Zakonnicy udali się do Bytomia, potem przenieśli się do Koźla. Do Głogówka wrócili około 1480 r. Podjęto odbudowę. Pobyt franciszkanów w Głogówku tym razem trwał tylko do 1565 r. Reformacja przeniknęła wtedy do miasta. Pod jej wpływem część zakonników przeszła na protestantyzm, pozostałych rada miasta usunęła z klasztoru. Kościół oddano gminie ewangelickiej, zaś budynek klasztorny sprzedano szlacheckiej rodzinie Schweinochów.
W 1620 r. Jerzy III Oppersdorf odkupił klasztor i majątki. W 1628 r. przekazał budynki franciszkanom, którzy po 63 latach nieobecności wrócili do Głogówka. W latach 1629-1630 odbudowano kościół i klasztor. Niestety, trzy lata później klasztor został złupiony przez wojska saskie. Dopiero w 1636 r. podjęto odbudowę i rozbudowę kościoła i klasztoru.
I tym razem los okazał się nieprzychylny, w 1643 r. kościół i klasztor zostały spustoszone przez wojska szwedzkie. Jerzy III jeszcze raz podjął odbudowę, w 1651 dobudowano nawet kaplicę św. Antoniego. Rychło przyszło nowe nieszczęście – w 1665 r. pożar nawiedził zespół klasztorny.
Wielki pożar miasta w 1765 r. zniszczył także kościół i klasztor franciszkański. Podjęto odbudowę i modernizację wystroju kościoła. Nastąpił okres świetności kościoła i klasztoru, który trwał jednak krótko. W 1810 r. była wielka sekularyzacja, klasztor został skasowany i w następnym roku opuścili go ostatni zakonnicy. W latach 1818-1872 mieściło się w nim seminarium nauczycielskie. Tym razem franciszkanie powrócili do Głogówka dopiero po 135 latach – w 1945 r. objęli klasztor, a w następnym roku przejęli również administrację tamtejszej parafii, którą prowadzili do 1992 r., wtedy bowiem biskup przekazał ją księżom diecezjalnym.
Po II wojnie światowej, franciszkanie otrzymali jednak tylko jedno skrzydło klasztoru, od strony kościoła. Reszta stanowiła własność miasta i znajdowały się w niej mieszkania, a także warsztaty stolarskie. W latach 1948-1952 mieściło się w klasztorze franciszkańskie niższe seminarium duchowne, rozwiązane przez władze komunistyczne.
W latach osiemdziesiątych zmieniła się sytuacja polityczna i w grudniu 1983 roku cały klasztor został przekazany franciszkanom. Podjęto gruntowną odbudowę całej budowli, przywracając jej pierwotny, zakonny charakter.
W 1989 roku w Głogówku odbyła się kapituła krakowskiej prowincji franciszkańskiej. Klasztor stał się również siedzibą postulatu, a następnie junioratu zakonnego, czyli domu formacyjnego dla młodych zakonników. Od 1996 roku w klasztorze głogóweckim mieści się prenowicjat, pierwszy etap formacji dla młodych ludzi wstępujących do zakonu.
o. Piotr Bielenin OFMConv
